31 maja 2016 22:00 | Aktualności

Zakopane część 1 - 2 dzień Zielonej Szkoły

Drugi dzień to całodzienna wycieczka autokarowa z przewodnikiem do Zakopanego. Po śniadaniu wyruszyliśmy w drogę. Pierwszym celem był wjazd kolejką na Gubałówkę położoną 1126 m n.p.m. Gubałówka to jedno z najbardziej rozpoznawalnych miejsc w Zakopanem. Obok Giewontu i Kasprowego Wierchu jest to najpopularniejszy szczyt górujący nad miastem. Widoki  jakie rozciągają się z jej szczytu na Tatry są naprawdę niezapominane. Można zobaczyć praktycznie całą panoramę Tatr Polskich i części Słowackich oraz pasma Babiogórskiego. Istnieją dwie możliwości dotarcia na szczyt Gubałówki – dla bardziej aktywnych będzie to wejście o własnych siłach – droga z Krupówek. Szlak jest bardzo dobrze oznakowany, a szczyt znajduje się na takiej wysokości, że praktycznie każdy dotrze tam bez problemu w ciągu godziny. Nasza grupa wjechała na szczyt kolejką, która funkcjonuje tu od 1938 roku. Kolejka ma długość 1 338 metrów i rozpościera się od Krupówek aż na szczyt Gubałówki. Wjazd na szczyt zajął nam nie więcej, niż 5 minut, jednorazowo kolejka może pomieści nawet 120 osób. Największymi atrakcjami na szczycie to przede wszystkim  widoki, widoki i jeszcze raz widoki. Można by dużo o tym pisać, ale trzeba zobaczyć na własne oczy. Przy dobrej pogodzie całe Tatry widać jak na dłoni, widać też całe Zakopane i okolice. My mieliśmy mniej szczęścia, ponieważ zmoczyła nas burza z gradem. Na Gubałówce znajdują się też liczne restauracje, karczmy i sklepy z pamiątkami. Zobaczyliśmy tam także kaplicę pod Wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Ta drewniana kapliczka została ufundowana przez małżeństwo Bachleda - Księdzularz w podziękowaniu za ocalenie podczas II wojny światowej. Kaplica powstała w 1971 roku i odznacza się przepięknym wnętrzem na styl góralski, zaprojektowanym przez Antoniego Kenara. Po zjeździe z Gubałówki udaliśmy się z przewodnikiem na Krupówki, gdzie dzieci kupiły sobie drobne upominki. Następnie zwiedziliśmy znany Cmentarz na Pęksowym Brzysku. Nazwa wywodzi się od góralskiego słowa "brzyzek", określającego skrawek gruntu na brzegu posiadłości i nazwiska Pęksa. Pęksowy Brzyzek jest miejscem szczególnym w historii Zakopanego. Jest śladem istnienia tych, którzy kreowali rzeczywistość miasta i tych, którzy tworzyli jego legendę. Jest śladem ostatnim artystów związanych z Tatrami, wrosłych swą twórczością w podhalański folklor oraz pamięcią o znanych przewodnikach tatrzańskich. Prawie każdy, kto zapisał się w dziejach miasta i Tatr znalazł tu swoje miejsce. Na Pęksowym Brzyzku znajduje się około 500 grobów, w tym 250 osób zasłużonych. Prawie wszystkie nagrobki są niepowtarzalnymi dziełami sztuki, wykonanymi w drewnie,  metalu  lub kamieniu, z kapliczkami, góralskimi krzyżami, rzeźbionymi w motywy podhalańskie, malowanymi na szkle. Dzieci zobaczyły m.in. Grób Kornela Makuszyńskiego i Stanisława Witkiewicza. Przed cmentarzem po lewej stronie od wejścia znajduje się zabytkowy kościółek pw. Matki Boskiej Częstochowskiej, najstarszy drewniany kościół w Zakopanem, powstały w latach 1847–1852. Wystrój wnętrza tworzą obrazy ludowe oraz drewniane figurki pochodzące z połowy XIX wieku. Na ołtarzu replika częstochowskiego obrazu Czarnej Madonny.